Noordelijk Film Festival in Slieker (13 - 17 november)

Kijk je deze week in onze agenda, dan schrik je je misschien een hoedje. Helemaal leeg! Wees gerust – er draaien wel films, maar het Noordelijk Film Festival neemt de boel even helemaal over. Op de website van het festival vind je het programma en het blokkenschema, waarop je precies kunt zien welke films in Slieker draaien.

Zo zie je in onze bontgekleurde zalen een prachtige greep uit de nieuwste Noord-Europese cinema, zijn er speciale vertoningen van filmmakers waarbij een Q&A plaatsvindt en is ook een deel van het Noorderkroonprogramma in Slieker te zien. Vlieg gerust van hot naar her (het festival heeft dit jaar een recordaantal locaties!), maar alleen in Slieker kom je al behoorlijk aan je trekken.

We geven je vast een paar tips:

In Gondola neemt de Duitse regisseur Veit Helmer ons mee naar de majestueuze bergen van Georgië, waar een eenvoudige kabelbaan de levensader vormt tussen twee afgelegen bergdorpjes aan weerskanten van een vallei. De jonge Iva keert terug naar haar geboortedorp en krijgt de taak om als conductrice de gondel te bedienen. Terwijl de ene gondel stijgt en de andere daalt, ontmoeten Iva en haar collega Nina, die de andere cabine bestuurt, elkaar telkens halverwege. Wat begint als een vluchtige groet groeit uit tot een speelse en hilarische flirt.

Helmer, bekend om zijn surrealistische stijl waarbij weinig tot niet gesproken wordt, weeft een charmant sprookje waarin visuele humor en unieke personages centraal staan. De film ademt een dromerige sfeer, met een Wes Anderson-achtige knipoog. Gondola is een luchtige en hartverwarmende feelgoodfilm die je met een glimlach achterlaat.

Nadat ze bij haar vriend Marcel is ingetrokken in hun nieuwe huis en haar libido uitblijft, begint Mila zich te realiseren waarom ze een moeilijke relatie met seks heeft. Hoewel ze van Marcel houdt, vindt ze het onmogelijk om intiem met hem te zijn, omdat elke seksuele opwinding een diepgewortelde schaamte oproept die zich manifesteert als een agressieve uitslag over haar lichaam – iets waar ze al sinds haar kindertijd last van heeft, toen haar moeder het kalmeerde met zeewater. Door haar kindertijd en adolescentie te onderzoeken en her te beleven hoopt Mila zich te verzoenen met haar eigen lichaam.

Met een sterke, eigen filmtaal toont het Catalaanse Creatura verschillende levensfases van de vrouw, en maakt duidelijk dat ogenschijnlijk kleine gebeurtenissen in het leven vormender kunnen zijn dan gedacht. Thema’s als schaamte en taboe gaat regisseur Elena Martín niet uit de weg; ze bewijst zichzelf met haar tweede speelfilm als belangrijke stem binnen een golf aan jonge regisseurs uit Catalonië.

In de poëtische film That They May Face the Rising Sun schetst Pat Collins een intiem portret van het Ierse platteland. Het verhaal volgt een jaar in het leven van een echtpaar dat vanuit Londen terugkeert naar hun geboortedorp. Terwijl ze zich opnieuw verbinden met de natuur en de gemeenschap, ontvouwen zich de ritmes van het landelijke leven op een schilderachtige, meditatieve manier.

Gebaseerd op het gelijknamige boek van John McGahern, weet regisseur Collins de stilte en schoonheid van het landschap meesterlijk te vangen. De film werd geprezen om zijn verstilde cinematografie en respectvolle weergave van het Ierse leven. Zo won het de prijs voor Beste Film én was het voor nog tien andere titels genomineerd op de Irish Film & Television Awards.