Sátántangó

Béla Tarrs zeven-en-een-half uur durende magnum opus volgt de bewoners van een Hongaars dorpje na de val van het communisme. Drank, veel drank en het gerucht dat de doden zijn opgestaan nemen bezit van de verbeelding. Het lijkt bijna onmogelijk: een werkdag lang in de bioscoopstoel, kijkend naar een en dezelfde film. Toch is dat wat de Hongaarse regisseur Béla Tarr van zijn publiek eist, en dat dat geen probleem is, bewezen de lyrische reacties van filmkijkers en kritiek bij uitbreng van Sátántangó in 1994 en bij latere hervertoningen.

De heruitbreng door Eye Filmmuseum van Sátántangó (4K-restauratie) is niet alleen een eerbetoon aan een klassieker van de Oost-Europese film, maar ook de kans om kennis te maken met een uitzonderlijk begaafde verhalenverteller-in-beelden.

De film wordt in drie delen vertoond:
10:15 – 12:40    deel 1
12:40 – 13:30    lunchpauze
13:30 – 15:35    deel 2
15:35 – 16:00    theepauze
16:00 – 18:55    deel 3