Hoe lees ik een film? > Familiar Touch

Waarom wordt er in het ene shot iets van boven gefilmd, en staat in het andere shot de camera juist wat lager? Heeft een film, net als een boek, ook een proloog of een epiloog – een begin, een midden en een eind? Lidewijde Paris, auteur van de Hoe lees ik?-boeken laat je tijdens de Hoe lees ik een film?-avonden je leesbril in plaats van je filmbril opzetten. Na een geslaagde eerste editie, vindt op 15 oktober de tweede editie plaats. Na een korte introductie met kijktips, kijk je naar ‘Familiar Touch‘. Na afloop is er drie kwartier om de film eens goed te ontleden.

Over Lidewijde
Lidewijde Paris startte in 2016 na dertig jaar boekenvak met De Lees!ambassade om het literaire lezen op een onderhoudende en toegankelijke manier te promoten. Ze schreef ‘Hoe lees ik?’ en ‘Hoe lees ik korte verhalen?’ en reist door het land met Lees!workshops.

Over de film
Ruth (Kathleen Chalfant), een charmante, gepensioneerde kok, bereidt het ontbijt in haar zonnige keuken – een gerecht dat ze al vaak lijkt te hebben gemaakt, hoewel kleine en raadselachtige foutjes haar comfortabele routine nu verstoren. Wanneer haar zoon aanbelt om met haar te dineren, verwart ze hem met een aanbidder. Haar ‘date’ brengt haar naar een verpleeghuis, waarvan Ruth zich niet herinnert dat ze het zelf heeft uitgekozen. Tussen de andere bewoners in de dementiezorg, voelt Ruth zich verloren en stuurloos, ervan overtuigd dat ze ergens is beland waar ze niet thuishoort. Terwijl ze langzaam de warmte en steun van de verzorgers begint te accepteren, (her)ontdekt ze manieren om te aarden in haar lichaam en omgeving, terwijl haar geest aan een geheel eigen reis begint.

Deze coming-of-old-age van Sarah Friedland laat op een waardige, gevoelige en soms grappige manier zien wat er wél overblijft wanneer je brein je in de steek laat. De film won maar liefst drie prijzen op het Filmfestival van Venetië: Beste Debuut, Beste Regie en Beste Actrice.