Peeping Tom

De schuwe Mark Lewis werkt als camera-assistent in een filmstudio. Niemand is op de hoogte van Marks psychopathisch gedrag, ook onderhuurster Helen Stephens niet, die soms met Mark uitgaat in vroeg-sixties-Londen.

Michael Powells eerste lange speelfilm na de jarenlange samenwerking met Emeric Pressburger betekende vrijwel zijn ondergang als filmmaker. De film werd bij verschijning door de filmcritici neergesabeld als ‘ziek’ en ‘immoreel’ en vrijwel direct uit roulatie gehaald. Het betekende het einde van Michael Powells loopbaan als regisseur. Ook de carrière van hoofdrolspeler Karlheinz Böhm kreeg een gevoelige knauw. ‘Peeping Tom’ – al lang voorzien van de status ‘klassieker’ – geldt als sleutelwerk over het voyeurisme en de agressie van de camera. Begin jaren tachtig werd de film, vooral door toedoen van Martin Scorsese, herontdekt. De film is, na eerdere restauratie op initiatief van Martin Scorseses Film Foundation, opnieuw gerestaureerd, nu digitaal.

★★★★★ “One of the first — and still one of the best — cinematic journeys into the mind of a psychopath” – Empire Magazine
★★★★★ “A brilliant satirical insight into the neurotic (…) element in the act of filming” – The Guardian
★★★★★ “[This] film is a masterpiece precisely because it doesn’t let us off the hook” – Roger Ebert/Chigaco Sun Times
★★★★★ “Peeping Tom is rightly seen as a horror classic and sophisticated psychological journey” – San Francisco Chronicle
★★★★★ “The film remains dangerous and brilliant…” – The Times (UK)