El jockey

Ooit was Remo Manfredini een legendarische jockey, maar zijn zelfdestructieve gedrag bracht hem op het verkeerde pad. Nu racet hij vooral om zijn torenhoge schulden af te lossen bij een criminele bende, geleid door de louche maffiabaas Sirena. Tijdens de belangrijkste race van zijn leven gaat het mis: Remo veroorzaakt een tragisch ongeluk waarbij een van de meest waardevolle paarden omkomt. Zelf raakt hij zwaargewond. Als hij in het ziekenhuis bijkomt, slaat hij op de vlucht. Met het verband nog om zijn hoofd neemt hij een nieuwe identiteit aan en zwerft door de straten van Buenos Aires, op de vlucht voor Sirena.

Door de absurde humor en de scherpe contrasten doet ‘El Jockey’ denken aan het werk van Wes Anderson, Yorgos Lanthimos en Aki Kaurismäki. Het is echter de nieuwe film van Luis Ortega, de toonaangevende Argentijnse regisseur die bekend staat om zijn poëtisch geladen en visueel intense stijl. Ortega brak internationaal door met ‘El ángel’ (2018), welke werd geselecteerd voor het Filmfestival van Cannes en, net als ‘El Jockey’, werd ingezonden voor de Oscars. Met ‘El Jockey’ presenteert Ortega een tragikomische studie over roem, vervreemding en identiteit. Met Nahuel Pérez Biscayart als ex-sportheld op zoek naar zichzelf en Úrsula Corberó (Tokio in ‘La casa de papel’) als zijn geliefde en concurrent.

De film ging in première in competitie tijdens het Filmfestival van Venetië en won onder meer de Horizontes Latinos Award in San Sebastián.

★★★★ “Vrolijk-anarchistisch” – Trouw
★★★★ “De eigenzinnigheid van ‘El jockey’ werkt toch vooral erg komisch” – de Volkskrant
★★★★ “Het droogkomische, surrealistische Argentijnse drama ‘El jockey’ van Luis Ortega voelt als een droom. Of als een nachtmerrie. De kijker mag kiezen” – VPRO Cinema
“Een absurdistische, magisch-realistische en in alle opzichten fantastische film over liefde, loyaliteit en identiteit” – Filmkrant (geeft geen sterren)
★★★★ “Mischievous, as if the director also wants to test the story’s boundaries of genre and form” – RogerEbert.com
“Onder de stilistische bombast en absurdistische terzijdes van ‘El jockey’ schuilt een warme emotionele kern, over iemand die zichzelf opnieuw uitvindt” – Het Parool (geeft geen sterren)