Sur l’Adamant

De Adamant is een uniek verblijf. Dit drijvende gebouw aan de Seine in het hart van Parijs vangt volwassenen op die lijden aan een psychiatrische aandoening. Het behandelende team biedt zo goed mogelijk weerstand aan de achteruitgang en ontmenselijking van de psychiatrie. Regisseur Philibert neemt de kijker mee aan boord en laat deze kennismaken met de patiënten en verzorgers die elke keer opnieuw de strijd aangaan met hun dagelijkse realiteit.

Een warm portret van zowel de vaste bezoekers van de boot als de medewerkers, die op de Adamant samen allerlei activiteiten ondernemen zoals koken, tekenen en praten over voetbal. Door Philibert’s observerende stijl leert de kijker zowel de patiënten als de toegewijde medewerkers steeds beter kennen.

De Franse documentaire won op het Internationale Filmfestival van Berlijn de Gouden Beer, de belangrijkste prijs. Het is zeldzaam dat de Gouden Beer wordt toegekend aan een een documentaire. De regisseur liet tijdens de uitreiking weten diep geraakt te zijn door de beslissing van de jury. “Ik heb geprobeerd om het zo discriminerende beeld dat wij vaak hebben van gekke mensen om te draaien”, zei Philibert nadat hij de prijs in ontvangst had genomen. “Ook als we ons niet met hen kunnen identificeren, wil ik dat we in staat zijn om op zijn minst te erkennen wat ons verbindt.”

★★★★ “‘Sur l’Adamant’ toont dat er schoonheid schuilt in de afwijking van het normale” – De Volkskrant

★★★★ “een associatief gemonteerde, observerende documentaire” – NRC

“Nicolas Philibert bouwt een uiterst bescheiden monument voor een Parijse psychiatrische dagopvang” – Parool

★★★★ “een zachtaardig portret van een psychiatrische opvang in Parijs (…) de film vormt een overtuigend pleidooi voor deze open vorm van therapie, waar deelnemers veel vrijheid hebben en de middelen krijgen om zich te ontwikkelen” – Trouw