Geographies of solitude

Een adembenemende film over een betoverend eiland, middenin de Atlantische Oceaan, waar een vrouw al meer dan 40 jaar in haar eentje woont. Een magische wereld waarin je wordt ondergedompeld; door zijn wonderschone beelden en de intieme, overweldigende geluiden van de beestjes, het gras wat klinkt als “being in a green ocean”, het spookachtige huilen van de zeehonden en de altijd aanwezige wind.Ter hoogte van Nova Scotia, Canada, ligt Sable island. Een kleine oase. Er wonen verwilderde paarden, vogels, enorme aantallen zeehonden en dus Zoe Lucas.

Gefascineerd door de magie van Sable Island is ze nooit meer weggegaan. “Zelfs na 40 jaar blijf ik momenten van ongelooflijke verwondering ervaren!” Zoe observeert met bijna religieuze toewijding elk detail van het eilandleven; van de paarden tot het kleinste insect. Vol passie deelt ze hoe de dood van een paard leidt tot een uitbarsting van nieuw leven en voedsel voor toekomstige generaties. Ze verzamelt het afval wat aanspoelt en rubriceert het in verbijsterend specifieke categorieën en hoeveelheden. Het resultaat is van een vervreemdende en wonderbaarlijke schoonheid.

Regisseur Jacquelyn Mills deelt met Zoe Lucas een buitengewoon esthetische gevoel voor detail, kleur en leven. Met speciale contactmicrofoons vangt ze het geluid van een mier die loopt of een kruipende slak, “music made by Sable island snail”. Ze ontwikkelt stukken film in zeewier en belicht ze onder een prachtige sterrenhemel. “We will never love nor save what we do not experience as sacred.” was het motto van Jacquelyn Mills bij het maken van deze film. Waar Screen International in haar review bij aansluit met: “live lightly on the earth, and with love”.

★★★★  “Het resultaat is betoverend, weemoedig, frustrerend en ontroerend: Geographies of Solitude knispert van het bedreigde leven, tot de filmstrook aan toe.” – De Volkskrant

★★★★ “Zoe Lucas vertelt dan in een prachtige filosofische bespiegeling hoe het paard wordt opgenomen door de aarde. Het gaat om de cyclus van het leven die je op het eiland van heel nabij ervaart. Erg mooi en ontroerend.” – Trouw

★★★★ “Zo legt ze bijvoorbeeld een rol film op het gras die ze laat belichten door de maan, om de rol celluloid vervolgens te ontwikkelen in zeewier. Het levert fraaie fragmenten op die niet zouden misstaan in een abstracte experimentele film.” – NRC